Natalia Janicka jest młodą, obiecującą autorką poezji. Urodziła się w Reszlu. Większość dzieciństwa spędziła w Korszach. Poezja zafascynowała ją już w szkole. Pierwszym utworem był „Wiersz pochwalny” (2003 r.). W 2008 r. autorka przeprowadziła się na stałe z Korsz do Olsztyna. W konkursie organizowanym przez Wydział Teologii „Otwarta Scena” zdobyła wyróżnienie za utwór „Być człowiekiem na nieludzkiej ziemi” (2008 r.) Członkini Katolickiego Stowarzyszenia Młodych (od 2015 r.). W 2015 r. Prezydent Olsztyna wręczył jej stypendium artystyczne przyznane przez Radę Miasta Olsztyna.

Czytając poszczególne wiersze ma się wrażenie, że wchodzimy w życie osoby bardzo wrażliwej, skromnej, mającej bogate wnętrze. Jest to poezja bardzo uczuciowa, niemalże osobista.

„... Tak bardzo pragnę kochać

Miłością tą pierwszą

Jednak tak jedyną

Ona pokaże nam drogę do szczęścia

W którym będziemy trwać aż na wieki...”

Uczestnicy spotkania w skupieniu słuchali wierszy i było widać wzruszenie i łzy. Zadano wiele pytań do Natalii i jej mamy.