O książce:

Początek lat siedemdziesiątych .Wałbrzych. Jadzia wysiada z pociągu i czeka na wuja Kazimierza, który ma ją odebrać z dworca. Wuj zajęty pieczarkowym interesem, zapomniał o przyjeździe krewniaczki, lecz los w jego miejsce podstawia nadgórnika Stefana Chmurę. Od tej chwili życie Jadzi, która marzyła o cudzoziemskim mężu i romantycznych podróżach, toczyć się będzie na tle wałbrzyskiego krajobrazu. Dziewczyna pójdzie ze Stefanem do ołtarza, zamieszka w bloku na Piaskowej Górze, urodzi dzieci. Historie opowiadane przez Bator zaczynają się i kończą w różnych czasach i miejscach ,lecz wszystkie zbiegają się na Babelu, jak miejscowi nazywają największy dom na Piaskowej Górze. Miłość, konflikty, pragnienia, śmierć i narodziny a między nimi cztery kobiety i kolejni mężczyźni. 

 Pogmatwane losy ludzkie i historia kilkudziesięciu lat. Powieść Bator imponuje żelazną dyscypliną ,celnością obserwacji i epickim rozmachem. Widok na Polskę z Piaskowej Góry to spojrzenie w samo sedno tego kim jesteśmy.